PYTANIA O OCENIANIE W SZKOLE WYżSZEJ. ZARYS ZAGADNIENIA

Abstrakt

Oś rozważań podjętych w tekście wyznaczają pytania o cele oceniania w szkole wyższej i realne możliwości sprostania im w kontekście wyznaczonym z jednej strony przez utrwalone praktyki uniwersyteckiego oceniania, a z drugiej – zmiany związane z wdrażaniem KRK oraz strategii LLL. Punktem odniesienia analiz, metodologicznie osadzonych w krytycznej hermeneutyce, jest teoria pedagogiczna. W wyłaniającym się obrazie dominuje logika technologii kształcenia, dająca przewagę systemowym funkcjom oceniania sumującego nad ocenianiem kształtującym, podporządkowanym indywidualnym potrzebom uczących się. Wzmacniana jest ona z jednej strony polityką edukacyjną, kładącą nacisk na weryfikację efektów kształcenia i szczegółowe dokumentowanie tego procesu, a z drugiej – pozorną oczywistością i bezstronnością analitycznych strategii oceniania, łatwo poddających się biurokratycznym procedurom. Jedną z potencjalnych konsekwencji takiego stanu rzeczy stać się może zaniedbanie kształcenia kompetencji społecznych i bardziej złożonych umiejętności akademickich, których weryfikowanie tradycyjnymi metodami sprawdzania jest praktycznie niemożliwe, natomiast ewentualne zmiany w tym obszarze wymagają nie tylko zaangażowania nauczycieli akademickich, ale też wzrostu nakładów finansowych na kształcenie w szkole wyższej.