Główna treść artykułu
Abstrakt
Tekst przyjmuje formę namysłu nad dialogiem w poradnictwie. Horyzont teoretyczny rozważań wyznacza hermeneutyka H.-G. Gadamera. Korzystając z tego podejścia, analizuję dialog w obszarze poradnictwa oraz sytuację spotkania osoby radzącej się i doradcy. Podejmuję dyskusję nad możliwościami i ograniczeniami przeniesienia gadamerowskiego rozumienia dialogu do praktyki poradniczej. Wskazuję na różnice pomiędzy rozmową sterowaną a dialogiem w procesie poradniczym. Ważnym elementem rozważań są pytania: jakie warunki muszą być spełnione, by można było mówić o dialogu w poradnictwie?, do czego prowadzi dialog?, jaka jest aktywność dialogowa podmiotów w relacji poradniczej? Udzielając odpowiedzi na powyższe pytania, dzielę się refleksjami dotyczącymi tworzenia klimatu otwartego dialogu w poradnictwie.