NIEFORMALNE OBSZARY UCZENIA SIę DOROSłYCH – EDUKACYJNE KONTEKSTY PODRÓżOWANIA

Abstrakt

W pierwszej części artykułu omówiono teoretyczne koncepcje uczenia się, cechy edukacji osób dorosłych, mobilność, refleksyjność. W artykule autorka prezentuje część swoich badań. Ich celem była rekonstrukcja backpackingu opierająca się na doświadczeniach turystów. Jako strategię badawczą zastosowano metodę dokumentarną, natomiast wywiad stanowił technikę gromadzenia materiału badawczego. W rezultacie mamy różne edukacyjne korzyści z podróżniczych doświadczeń. Podróżowanie dla wielu dorosłych jest formą nauki, sposobem poznawania świata, poszerzania horyzontów, mają oni szerszy zakres wiedzy ogólnej i specjalistycznej (niektórzy inspirowani podróżą podejmują kolejne kierunki studiów, piszą prace doktorskie i habilitacyjne). Wyjazdy poszerzają perspektywę rozumienia uwarunkowań społeczno-politycznych i kulturowych odwiedzanych krajów. Dają możliwość konfrontacji wiedzy i wyobrażeń z rzeczywistością poznawanych miejsc. Wzrasta poczucie indywidualnej odpowiedzialności za losy innych, badani na wiele sposobów włączają się w pomoc ludziom w różnych zakątkach świata. Podróżowanie wpływa na rozwijanie cech, które po powrocie są wykorzystywane w wielu sytuacjach życiowych, wewnętrzne zmiany to przede wszystkim: odkrywanie siebie, swoich umiejętności i kompetencji. To wszystko podnosi poczucie własnej wartości, zaradności oraz niezależności. Zmiany te przekładają się na lepsze funkcjonowanie w wielu obszarach życia: społecznego, zawodowego i osobistego.