Główna treść artykułu
Abstrakt
Głównym celem artykułu jest scharakteryzowanie strategii dyskursywnych dotyczących przedstawiania ciała męskiego i kobiecego we współczesnych reklamach komercyjnych oraz opisanie w jaki sposób obrazy ciała pojawiające się w reklamie przyczyniają się do tworzenia bądź zacierania różnic genderowych. W celu lepszego zobrazowania zjawisk, które pojawiły się lub nasiliły w ostatnich dekadach, zostały zaprezentowane rozważania teoretyczne dotyczące płci kulturowej i ciała. Podstawowe ramy teoretyczne stanowi koncepcja męskości hegemonicznej Raewyn Connell, ale w artykule zostały wykorzystane również inne użyteczne w kontekście podjętej problematyki koncepcje teoretyczne (np. poglądy Michela Foucaulta, Jeana Baudrillarda czy Ervinga Goffmana). We współczesnej kulturze Zachodu, a szczególnie w przekazach reklamowych, możemy dostrzec dwie sprzeczne, choć nierównoważne tendencje: z jednej strony mamy do czynienia z upłciowionymi w sposób tradycyjny ciałami (męskie ciało mezomorficzne oraz szczupłe ciało kobiece), a z drugiej tendencję odwrotną, związaną z zacieraniem dystynkcji genderowych (np. wizerunki androgyniczne). Proliferacja sposobów kształtowania ciała męskiego i kobiecego nie oznacza jednak całkowitego zatarcia różnic pomiędzy wyglądem kobiet i mężczyzn, wprost przeciwnie ciało w reklamie nadal pozostaje głównie narzędziem tworzenia tych różnic.