Główna treść artykułu
Abstrakt
CZY SZKOŁY NIEPUBLICZNE, KTÓRE NIE ANGAŻUJĄ SIĘ W ŻYCIE SPOŁECZNE, TO UTRACONA SZANSA NA UCZENIE SIĘ DEMOKRATYCZNEGO OBYWATELSTWA?
Jedną z najważniejszych wartości, jakie sektor niepubliczny wprowadził do systemu oświaty w Polsce w 1989 r., było przełamanie monopolu państwowego w edukacji. Zmiana ta wniosła nadzieję, że w instytucjach szkolnych otwarte zostaną nowe przestrzenie do wspólnego uczenia się demokracji. Dziesięć lat później reforma edukacji z 1999 r. postawiła przed szkołami wymagania, aby te włączyły w swoje programy współpracę z lokalnymi społecznościami. Edukacja obywatelska przynosi korzyści zarówno szkołom, jak i lokalnym społecznościom poprzez stworzenie warunków do nieformalnego uczenia się, praktykowania demokracji i obywatelstwa. Prezentowany projekt badawczy realizowany w latach 2014-2017, w trzech wybranych niepublicznych szkołach podstawowych prowadzonych przez organizacje pozarządowe w mieście liczącym 600 tys. mieszkańców w Polsce, ujawnia syndrom „kulturowego narcyzmu”, który prawdopodobnie staje się cechą niektórych miejskich szkół niepublicznych.