POZYCJONOWANIE STUDENTÓW W NARRACJACH PRACOWNIKÓW NAUKOWO-DYDAKTYCZNYCH UNIWERSYTETU JAKO KONTEKST DLA REFLEKSJI NAD DYDAKTYCZNĄ FUNKCJĄ SZKOŁY WYŻSZEJ
PDF

Słowa kluczowe

university
students
positioning
critical metaphor analysis uniwersytet
studenci
pozycjonowanie
krytyczna analiza metafor

Jak cytować

Jendza, J. (2017). POZYCJONOWANIE STUDENTÓW W NARRACJACH PRACOWNIKÓW NAUKOWO-DYDAKTYCZNYCH UNIWERSYTETU JAKO KONTEKST DLA REFLEKSJI NAD DYDAKTYCZNĄ FUNKCJĄ SZKOŁY WYŻSZEJ. Adult Education Discourses, (18). https://doi.org/10.34768/dma.vi18.67

Abstrakt

Dydaktyczna funkcja uniwersytetu wydaje się tematem, który w obecnych czasach jest słabo obecny w naukowym dyskursie pedagogiki szkoły wyższej. Wynika to z koncentracji na produktywności naukowej, ocenie parametrycznej oraz bibliometrii. Prezentowany artykuł stanowi element szerszych badań nad kulturami akademickimi szkoły wyższej i podejmuje kwestię społecznego pozycjonowania studentów w narracjach pracowników naukowo-dydaktycznych. Podstawowym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na znaczenie postrzegania młodzieży akademickiej przez środowisko uczonych, a tym samym ożywienie dyskusji nad istotnością dydaktycznej funkcji uniwersytetu, która traktowana jest jako tak samo istotna jak działalność naukowa.
W artykule najpierw szkicowo przedstawiono metodologię badania, którą stanowi Krytyczna Analiza Metafor będąca swoistą odmianą Krytycznej Analizy Dyskursu. W toku badań realizowanych w ramach dwudziestu ośmiu indywidualnych wywiadów jakościowych poddano refleksji wyrażenia metaforyczne odnoszące się do studentów jako osób, ale także do studentek bowiem – jak miało się okazać w trakcie analiz – przedstawicielki młodzieży akademickiej są wykluczane i tematyzowane w swoisty sposób.
Wyniki badań pozwalają na stwierdzenie, że studenci jako osoby stanowią przeszkodę w rozwoju naukowym pracowników uniwersytetu i są wykluczani na mocy kryteriów odnoszących się do niedostatecznego rozwoju intelektualnego oraz wnoszenia kultury niskiej do rzeczywistości kultury wysokiej. W odniesieniu do studentek należy mówić o podwójnym wykluczaniu. Po pierwsze na mocy kryteriów charakterystycznych dla młodzieży akademickiej w ogóle, a po drugie na mocy kryteriów estetycznych.
W powyższym kontekście należy wyraźnie powiedzieć, że być może uniwersytet przechodzi kryzys w zakresie realizowania ważnej funkcji społecznej, jaką jest kształcenie młodzieży akademickiej, która została zawłaszczona poprzez logikę naukowej produktywności i rozliczalności.

https://doi.org/10.34768/dma.vi18.67
PDF