Pasek boczny artykułów

Przesłane cze 30, 2020
Zaakceptowane wrz 21, 2020
Opublikowane gru 19, 2022
Download
PDF
Statistic
Read Counter : 201 Download : 220

Główna treść artykułu

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest rekonstrukcja oraz opis biograficznego uczenia się osoby, która przeszła proces psychoterapii dla dorosłych dzieci alkoholików. Centralną kategorią, która wyłania się z toku analizy fragmentarycznie zaprezentowanego materiału empirycznego, jest kwestia refleksyjnego budowania tożsamości. Autor, przyjmując założenia teorii późnej nowoczesności Anthony’ego Giddensa oraz biograficznego uczenia się Petera Alheita, tworzy pojęciową ramę, w której osadza – zebrane w wyniku wywiadu narracyjnego – wypowiedzi narratorki. Przedstawiony fragment realizowanych w perspektywie biograficznej badań pozwala autorowi na wyłonienie szeregu cech procesu rekonstruowania tożsamości w – charakterystycznym dla późnej nowoczesności – dyskursie terapeutycznym. Osią łączącą te cechy, a także łączącą biograficzne uczenie się z procesami terapeutycznymi jest refleksyjność, która w postaci autorefleksyjności jest w życiu narratorki głównym kołem zamachowym jej wewnętrznej, tożsamościowej „wielkiej rewolucji”.

Słowa kluczowe

tożsamość, refleksyjność, późna nowoczesność, dorosłe dzieci alkoholików, biograficzne uczenie się identity, reflexivity, late modernity, adult children of alcoholics, biographical learning

Szczegóły artykułu

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Jak cytować
Seroka, P. (2022). Psychoterapia jako refleksyjna „wielka rewolucja” w doświadczeniu biograficznego uczenia się dorosłego dziecka alkoholika. Dyskursy Młodych Andragogów, (22), 125–143. https://doi.org/10.34768/dma.vi22.599

Bibliografia

  1. Alheit P. (2009), Biographical learning – within the new lifelong learning discourse, w: Contemporary theories of learning, K. Illeris (red.), Routledge, London and New York, s. 116-128.
  2. Alheit P. (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, „Teraźniejszość. Człowiek. Edukacja”, nr 3(3), s. 7-21.
  3. Alheit P. (2015), Teoria biografii jako fundament pojęciowy uczenia się przez całe życie, „Teraź-niej szość. Człowiek. Edukacja”, nr 18(4), s. 23-36.
  4. Aubry T. i Travis T. (2015), Rethinking therapeutic culture, The University of Chicago Press, Chicago, London.
  5. Beck U., Giddens A., Lash S. (2009), Modernizacja refleksyjna, tłum. J. Konieczny, PWN, Warszawa.
  6. Czyżewski M. (2013), Socjologia interpretatywna i metoda biograficzna: przemiana funkcji, antyesencjalistyczne wątpliwości oraz sprawa krytyki, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, nr 4, s. 14-27.
  7. Delory-Momberger C. (2020), Biografia – nowa konfiguracja stosunku jednostki do otoczenia społecznego, w: W stulecie metody biograficznej. Refleksje i przykłady badań z perspektywy polsko-frankofońskiej, E. Dubas i A. Słowik (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 43-54.
  8. Giddens A. (2006), Przemiany intymności. Seksualność, miłość i erotyzm we współczesnych społeczeństwach, tłum. A. Szulżycka, PWN, Warszawa.
  9. Giddens A. (2008), Konsekwencje nowoczesności, tłum. E. Klekot, WUJ, Kraków.
  10. Giddens A. (2012), Nowoczesność i tożsamość, tłum. A. Szulżycka, PWN, Warszawa.
  11. Giza A. (1990), Biografia jako fakt empiryczny i jako kategoria teoretyczna, w: Metoda biograficzna w socjologii, J.
  12. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), PWN, Warszawa-Poznań, s. 39-54.
  13. Illouz E. (2010), Uczucia w dobie kapitalizmu, tłum. Z. Simbierowicz, Oficyna Naukowa, Warszawa.
  14. Jurgiel A. (2011), Praktyki badawcze obecne w badaniach biograficznych nad procesami społeczno-kulturowego uczenia się dorosłych. Ujęcie krytyczne, „Edukacja Dorosłych”, nr 2, s. 93-98.
  15. Koczanowicz L. (2005), Wstęp, w: Narracje – (AUTO)biografia – etyka, L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław, s. 5-8.
  16. Madsen O.J. (2014), Therapeutic Culture, w: Encyclopedia of Critical Psychology, T. Thomas (red.), Springer, New York, s. 1965-1969.
  17. Malewski M. (2017), Badania jakościowe w metodologicznej pułapce scjentyzmu, „Teraźniejszość. Człowiek. Edukacja”, nr 2(78), s. 129-136.
  18. Pryszmont-Ciesielska M. (2016), Metodologiczny Hyde Park i kryzys badacza. Kulisy badań inspirowanych sztuką i performansem, „Teraźniejszość. Człowiek. Edukacja”, nr 3(75), s. 155-165.
  19. Seroka P. (2020), Koncepcja „dobrego rodzicielstwa” jako przejaw biograficznego uczenia się dorosłego dziecka alkoholika. W stronę interpretacji andragogicznej, „Rocznik Andragogiczny”, nr 27, s. 33-56.
  20. Solarczyk-Szwec H. (2010), Dorośli uczą się inaczej?: w poszukiwaniu kategorii pojęciowych opisujących proces uczenia się dorosłych, „Teraźniejszość. Człowiek. Edukacja”, nr 1(1), s. 51-60.
  21. Urbaniak-Zając D. (2005), Pedagogiczna perspektywa w badaniach narracyjno-biograficznych, w: Narracje – (AUTO)biografia – etyka, L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław, s. 115-127.
  22. Urbaniak-Zając D. (2017), Narracja a biograficzna perspektywa badawcza, „Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne”, nr 1(4), s. 47-62.
  23. Wright K. (2008), Theorizing therapeutic culture: Past influences, future directions, „Journal of
  24. Sociology”, nr 44(4), s. 321-336.