PORADNICTWO ZAPOśREDNICZONE W śWIETLE KONCEPCJI MEDIATYZACJI WINFRIEDA SCHULZA

Abstrakt

W niniejszym artykule autorka zwraca uwagę na zjawisko mediatyzacji, oznaczające intensywny proces zagęszczania się sieci połączeń między mediami a społeczeństwem. Zauważa ona tendencję przenikania procesów mediatyzacyjnych w różne obszary życia (m.in. życie rodzinne, polityczne, publiczne itd.). Dla autorki ważna staje się refleksja nad konsekwencjami owych mediatyzacyjnych procesów w konstruowaniu oferty poradniczej. W prezentowanym opracowaniu podejmuje więc próbę identyfikacji różnorodnych mediatyzacyjnych procesów w poradnictwie zapośredniczonym (tj. uprawianym w środkach masowego przekazu). Punktem wyjścia autorka uczyniła koncepcję Winfrieda Schulza. Zwróciła szczególną uwagę na cztery zasadnicze (sub)procesy zmian społecznych, w których media odgrywają kluczową rolę. Są to: przedłużenie, zastępowanie, wymieszanie i dostosowanie. Każdy z tych procesów jest przez autorkę dostrzegany w poradnictwie zapośredniczonym. Każdy z nich ma wpływ na konstruowanie się poradniczej oferty. Dokonując opisu autorka zwraca więc uwagę na takie zjawiska jak: wyjście poradnictwa poza ramy czasu i przestrzeni, „przedłużona dostępność” porad, „zawieszona porada”, zastąpienie interakcji bezpośredniej tzw. interakcją medialną, a nawet pośrednią quasi-interakcją, multiplikacja ofert poradniczych w kolejnych (nowych) środkach masowej komunikacji, wymieszanie różnych rodzajów poradnictwa zapośredniczonego w jednej ofercie medialnej, generowanie problemów.