Pasek boczny artykułów

Przesłane kwi 21, 2022
Zaakceptowane maj 24, 2022
Opublikowane gru 19, 2022
Download
PDF
Statistic
Read Counter : 43 Download : 65

Główna treść artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest ogólna refleksja o edukacji dorosłych/nauczaniu-uczeniu się w dorosłości w aspekcie (nie)uprawnionego potocznego i naukowego wykorzystywania terminów: społeczna użyteczność/służebność i prawda. Autor pokazuje, że wymienione obszary/zakresy są ściśle ze sobą powiązane. Prawda i społeczna użyteczność/służebność to nie tylko elementy retoryki potocznej czy terminy używane w sposób nierefleksyjny przez naukowców/badaczy-nauczycieli akademickich – lecz także składniki głębszej świadomości społecznej oraz elementy podstaw teoretycznych dyscyplin nauk społecznych, w których nie muszą być formułowane explicite. W tej perspektywie – tytułowe zamyślenia o edukacji dorosłych – sygnalizują zagadnienia do dyskusji teoretycznej – konstytuując się w pytaniu dotyczącym obrazu edukacji dorosłych/nauczania-uczenia się w dorosłości w aspekcie ich społecznej użyteczności/służebności, prawdy (a zatem i rzeczywistości współtworzonej przy ich udziale). Autor ogniskuje tytułowe zamyślenia w ośmiu odsłonach (epizodach, w niewielkim zakresie powiązanych ze sobą), akcentując wątki poszukujące związków między edukacją dorosłych/nauczaniem-uczeniem się w dorosłości a społecznym doświadczeniem tworzących ją użytkowników.

Słowa kluczowe

edukacja dorosłych prawda społeczna użytecznoś służebność adult education truth social utility caring

Szczegóły artykułu

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Jak cytować
Kowalski, M. (2022). O (nie)oczywistościach w edukacji dorosłych (zamyślenia w aspekcie społecznej użyteczności/służebności i prawdy). Dyskursy Młodych Andragogów, (23), 261–274. https://doi.org/10.34768/dma.vi23.664

Bibliografia

  1. Bjørnåvold, J. (2000) Making learning visible: identification, assessment, and recognition of non-formal learning. Vocational Training, 22, 24-32.
  2. Breczko, J. (2010) Trujące owoce trzeciej filozofii podejrzeń. (O szkodliwym wpływie psychoanalizy na kulturę współczesną). Dostępny na: https://docplayer.pl/2740837-Jacek-breczko-trujace-owoce-trzeciej-filozofii-podejrzen-o-szkodliwym-wplywie-psychoanalizy-na-kulture-wspolczesna.html [14.07.2020].
  3. Chwedeńczuk, B. (1984) Spór o naturę prawdy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
  4. Dobek-Ostrowska, B. (2001) Nauka o komunikowaniu: paradygmaty, szkoły, teorie. W: B. Dobek‑Ostrowska (red.) Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 21-22.
  5. Dubas, E. (2009) Auksologia andragogiczna. Dorosłość w przestrzeni rozwoju i edukacji. Rocznik Andragogiczny, T. 16, 133-149.
  6. Folkierska, A. (1990) Samowiedza pedagogiki wobec współczesnej świadomości metodologicznej. Ruch Pedagogiczny, 5-6, 30-41.
  7. Gnitecki, J. (1995) Zarys pedagogiki ogólnej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego.
  8. Hałas, E. (1994) Perspektywy socjologii humanistycznej. W: J. Turowski (red.), Socjologia. Wielkie struktury społeczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 7-31.
  9. Kargul, J. (2005) Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej TWP.
  10. Kowalska, M. (2018) Ideologie po ideologiach. O cynicznej naiwności. IDEA. Studia na strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, XXX/1, 5-24.
  11. Kreft, D. (2010) Pragmatyczna koncepcja prawdy. Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria, 19, 4 (76), 143-153.
  12. Malewski, M. (1998) Teorie andragogiczne. Metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
  13. Malewski, M. (2001) Edukacja dorosłych w pojęciowym zgiełku. Próba rekonstrukcji zmieniającej się racjonalności andragogiki. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2, 29-57.
  14. Malewski, M. (2006) W poszukiwaniu teorii uczenia się ludzi dorosłych. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2(34), 23-51.
  15. Melosik, Z. (1997) Poststrukturalizm jako teoria życia społecznego (możliwości i kontrowersje). Kultura Współczesna, 1, 57-71.
  16. Merton, R.K. (1982) Teoria socjologiczna i struktura społeczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  17. Pierścieniak, K. (2009) Nieformalna edukacja dorosłych. Wokół zakresów i znaczeń. Rocznik Andragogiczny, 16, 79-98.
  18. Półturzycki, J. (2003) Aktualne niepokoje w sprawie edukacji ustawicznej. Rocznik Andragogiczny, 10, 37-53.
  19. Rubacha, K. (2004) Budowanie teorii pedagogicznych. W: Z. Kwieciński i B. Śliwerski (red.) Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 59-68.
  20. Solarczyk-Ambrozik, E. (2002) Przemiany współczesnego świata – globalne wyzwania edukacyjne. W: A. Zbierzchowska (red.) Kształcenie ustawiczne w warunkach globalizacji i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Warszawa: Instytut Wiedzy, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 13-19.
  21. Szarota, Z. (2019) Zadania i funkcje społeczne edukacji dorosłych w perspektywie uczenia się w dorosłości. Pedagogika Społeczna, 2(72), 117-132.
  22. Sztompka, P. (2005) Socjologia zmian społecznych. Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
  23. Śliwerski, B. (2004) Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
  24. Tomiło, J. (2019) Dylematy andragoga. Edukacja Dorosłych, 2, 9-22.