Główna treść artykułu

Abstrakt

Celem artykułu jest ogólna refleksja o edukacji dorosłych/nauczaniu-uczeniu się w dorosłości w aspekcie (nie)uprawnionego potocznego i naukowego wykorzystywania terminów: społeczna użyteczność/służebność i prawda. Autor pokazuje, że wymienione obszary/zakresy są ściśle ze sobą powiązane. Prawda i społeczna użyteczność/służebność to nie tylko elementy retoryki potocznej czy terminy używane w sposób nierefleksyjny przez naukowców/badaczy-nauczycieli akademickich – lecz także składniki głębszej świadomości społecznej oraz elementy podstaw teoretycznych dyscyplin nauk społecznych, w których nie muszą być formułowane explicite. W tej perspektywie – tytułowe zamyślenia o edukacji dorosłych – sygnalizują zagadnienia do dyskusji teoretycznej – konstytuując się w pytaniu dotyczącym obrazu edukacji dorosłych/nauczania-uczenia się w dorosłości w aspekcie ich społecznej użyteczności/służebności, prawdy (a zatem i rzeczywistości współtworzonej przy ich udziale). Autor ogniskuje tytułowe zamyślenia w ośmiu odsłonach (epizodach, w niewielkim zakresie powiązanych ze sobą), akcentując wątki poszukujące związków między edukacją dorosłych/nauczaniem-uczeniem się w dorosłości a społecznym doświadczeniem tworzących ją użytkowników.

Słowa kluczowe

edukacja dorosłych prawda społeczna użytecznoś służebność adult education truth social utility caring

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Kowalski, M. (2022). O (nie)oczywistościach w edukacji dorosłych (zamyślenia w aspekcie społecznej użyteczności/służebności i prawdy). Dyskursy Młodych Andragogów, (23), 261–274. https://doi.org/10.34768/dma.vi23.664

Bibliografia

  1. Bjørnåvold, J. (2000) Making learning visible: identification, assessment, and recognition of non-formal learning. Vocational Training, 22, 24-32.
  2. Breczko, J. (2010) Trujące owoce trzeciej filozofii podejrzeń. (O szkodliwym wpływie psychoanalizy na kulturę współczesną). Dostępny na: https://docplayer.pl/2740837-Jacek-breczko-trujace-owoce-trzeciej-filozofii-podejrzen-o-szkodliwym-wplywie-psychoanalizy-na-kulture-wspolczesna.html [14.07.2020].
  3. Chwedeńczuk, B. (1984) Spór o naturę prawdy. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
  4. Dobek-Ostrowska, B. (2001) Nauka o komunikowaniu: paradygmaty, szkoły, teorie. W: B. Dobek‑Ostrowska (red.) Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 21-22.
  5. Dubas, E. (2009) Auksologia andragogiczna. Dorosłość w przestrzeni rozwoju i edukacji. Rocznik Andragogiczny, T. 16, 133-149.
  6. Folkierska, A. (1990) Samowiedza pedagogiki wobec współczesnej świadomości metodologicznej. Ruch Pedagogiczny, 5-6, 30-41.
  7. Gnitecki, J. (1995) Zarys pedagogiki ogólnej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego.
  8. Hałas, E. (1994) Perspektywy socjologii humanistycznej. W: J. Turowski (red.), Socjologia. Wielkie struktury społeczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 7-31.
  9. Kargul, J. (2005) Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej TWP.
  10. Kowalska, M. (2018) Ideologie po ideologiach. O cynicznej naiwności. IDEA. Studia na strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych, XXX/1, 5-24.
  11. Kreft, D. (2010) Pragmatyczna koncepcja prawdy. Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria, 19, 4 (76), 143-153.
  12. Malewski, M. (1998) Teorie andragogiczne. Metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
  13. Malewski, M. (2001) Edukacja dorosłych w pojęciowym zgiełku. Próba rekonstrukcji zmieniającej się racjonalności andragogiki. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2, 29-57.
  14. Malewski, M. (2006) W poszukiwaniu teorii uczenia się ludzi dorosłych. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2(34), 23-51.
  15. Melosik, Z. (1997) Poststrukturalizm jako teoria życia społecznego (możliwości i kontrowersje). Kultura Współczesna, 1, 57-71.
  16. Merton, R.K. (1982) Teoria socjologiczna i struktura społeczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  17. Pierścieniak, K. (2009) Nieformalna edukacja dorosłych. Wokół zakresów i znaczeń. Rocznik Andragogiczny, 16, 79-98.
  18. Półturzycki, J. (2003) Aktualne niepokoje w sprawie edukacji ustawicznej. Rocznik Andragogiczny, 10, 37-53.
  19. Rubacha, K. (2004) Budowanie teorii pedagogicznych. W: Z. Kwieciński i B. Śliwerski (red.) Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 59-68.
  20. Solarczyk-Ambrozik, E. (2002) Przemiany współczesnego świata – globalne wyzwania edukacyjne. W: A. Zbierzchowska (red.) Kształcenie ustawiczne w warunkach globalizacji i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Warszawa: Instytut Wiedzy, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 13-19.
  21. Szarota, Z. (2019) Zadania i funkcje społeczne edukacji dorosłych w perspektywie uczenia się w dorosłości. Pedagogika Społeczna, 2(72), 117-132.
  22. Sztompka, P. (2005) Socjologia zmian społecznych. Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
  23. Śliwerski, B. (2004) Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
  24. Tomiło, J. (2019) Dylematy andragoga. Edukacja Dorosłych, 2, 9-22.