INTERAKCYJNOść W PORADNICTWIE – NOWE SPOJRZENIE

Abstrakt

Celem artykułu jest ponowne przyjrzenie się ważnemu elementowi relacji poradniczej – interakcyjności. Autorka podejmuje próbę opisania go w kontekście zmian związanych z rozwojem poradnictwa w masowej komunikacji. Artykuł rozpoczyna się od przypomnienia dotychczasowego rozumienia interakcyjności poradnictwa po to, by ukazać zmiany, jakie zaszły w jej postrzeganiu. W artykule autorka prezentuje część swoich badań na temat poradnictwa zapośredniczonego we współczesnej ofercie telewizyjnej. W opisie odwołuje się do trójelementowego metodologicznego narzędzia autorstwa Teuna van Dijka (te trzy elementy to – język, idea oraz interakcja społeczna). Autorkę interesował więc sposób komunikowania się doradcy i klienta w zapośredniczonej sytuacji poradniczej. Interesowała ją też myśl przewodnia, a więc idea wyznaczająca cel oraz kierunek podejmowanych działań. Ważna okazała się również interakcja, czyli to, w jaki sposób oddziaływały na siebie podmioty analizowanych zdarzeń. W toku prowadzonych analiz autorka wyodrębniła trzy rodzaje sytuacji poradniczych, z których każda budowana jest na innym typie interakcji. Są to: sytuacja rozmowy, komentarza oraz quasi-empatycznej prezentacji. Wyniki analizy umożliwiły autorce zaproponowanie redefinicji słowa poradnictwo.