Znaczenie kompetencji komunikacyjnych we własnym kształceniu na podstawie wypowiedzi studentów studiów pedagogicznych przygotowujących się do bycia nauczycielem. Naukowe refleksje praktyka

Abstrakt

Celem artykułu jest prezentacja niewielkiego fragmentu badań polegających na analizie wypowiedzi studentów kierunków pedagogicznych na jednym z uniwersytetów pod kątem tego, jakie znaczenia nadają oni kompetencjom komunikacyjnym w swoim kształceniu. Autorka przygląda się tym wypowiedziom, dokonując ewaluacji swoich zajęć prowadzonych w ramach przedmiotów dedykowanych rozwojowi kompetencji komunikacyjnych. W ramach badania zastosowała arkusz pytań otwartych, pogłębionych, a odpowiedzi studentów zaprezentowała według przygotowanych wcześniej kryteriów różnicujących dwa modele kształcenia nauczycieli: dialogowy i technologiczny, a w nich rolę kompetencji komunikacyjnych. Okazało się, że obydwa ujęcia są obecne w wypowiedziach studentów. To znaczy są tacy, którzy kształtowanie kompetencji sprowadzają do odtwarzania czynności i uzyskania w ten sposób wysokiej sprawności komunikowania, ale są również tacy, którzy kompetencje komunikacyjne wiążą z potrzebą refleksji nad działaniem, rozumienia siebie i innych. Dla nauczyciela akademickiego i jednocześnie badacza rezultatem tego projektu jest uczynienie z rozumienia kompetencji komunikacyjnych teoretycznej perspektywy przyglądania się swojej praktyce akademickiej.