Sposób postrzegania siebie jako dorosłego uczącego się podmiotu i znaczenie edukacji w szkole wyższej w fenomenograficznej rekonstrukcji wypowiedzi osób pokolenia Z na temat doświadczania studiowania

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest próba zmierzenia się z problematyką uczenia się dorosłych z perspektywy uczestnika edukacji w szkole wyższej (uniwersytetu). Kluczem do rozpoznania tej kwestii jest fenomenograficzna rekonstrukcja koncepcji studiowania i zawarty w niej sposób opisu dorosłego jako osoby uczącej się. Autorzy artykułu ujawniają rezultaty badań własnych, których przedmiotem była analiza doświadczania, rozumienia i postrzegania studiowania przez studentów z pokolenia Z. Obecne tutaj nawiązanie do zebranego materiału empirycznego ma charakter dwustopniowy. Najpierw w sposób uproszczony autorzy przedstawiają kategorie opisu składające się na obraz studiowania w ujęciu studentów pokolenia Z po to, by pokazać, że kluczem do ich wyróżnienia
jest rola, jaką studenci przypisują sobie jako dorosłemu uczącemu się podmiotowi. I są to następujące role: a) uczestnik formalnego sytemu kształcenia, b) użytkownik i konsument wiedzy, c) praktykujący społeczne usamodzielnienie, d) adaptujący się do nowej (w odróżnieniu od szkoły) akademickiej kultury dydaktycznej, e) inicjator uczenia się bycia z innymi. Następnie autorzy przyglądają się temu, jaki rodzaj uprawomocnień dotyczących edukacji w szkole wyższej (uniwersytecie) towarzyszy wytworzonym przez studentów konceptom studiowania i wpisanym w nie rolom. W rezultacie dochodzą do wniosku, że proces uzasadniania edukacji w szkole wyższej odbywa się za pomocą akcentowania znaczenia realizacji indywidualnych potrzeb jednostek, uznania cywilizacyjnego przyspieszenia jako stanu opisującego współczesny styl życia, traktowania studiowania przez pryzmat uczenia się, które odbywa się na warunkach spotkania.